"Nazgûl"ler, J. R. R. Tolkien'in kurgusal Orta Dünya evreninde Sauron'un en şeytani hizmetkarları olan hayaletlerdir. Kelimenin kökeni, Kara Lisan'da nazg (yüzük) ve gûl (hayalet, tayf) kelimeleridir. Bu yüzden kendilerine Yüzüktayfları denilir. Diğer adları, Kara Süvariler, Dokuz Süvari ya da kısaca Dokuzlardır.
Dokuzlar, Sauron'un gücünün hayranlığına kapılarak onun emrine girmiş ve her birine verilen güç yüzükleriyle, Sauron'un parmağındaki Tek Yüzük'ün boyunduruğuna girmiş ölümsüz insan krallarıdır. Kendilerinden, ilk kez 1954-1955'te yayınlanan Yüzüklerin Efendisi’nde bahsedilmiştir. Kitapta Dokuzlar, "Sauron'un en korkunç hizmetkârları" olarak anılır.
Başlarında Angmarlı Cadı Kral vardır. Rivayete göre, aralarında Cadı Kral'ın da olduğu üç tanesi Númenor kökenli krallardır. Kullandıkları silahlar fiziksel olarak bir üstünlüğe sahip değildir, asıl güçlerini etraflarına yaydıkları korku, zehirli nefesleri, duyulduğunda korku ve zayıflığa yol açan çığlıkları ve korku salmaya yönelik karanlık sihirleridir. Tolkien bir mektubunda onlar hakkında şöyle demiştir:
| “ |
Korkusuz olanlara karşı üstünlük sağlayabilecekleri bir fiziksel güçleri yoktur, ancak sahip oldukları dehşet ve korku, karanlıkta inanılmaz derecede artar. |
” |
| |
Yüzük Savaşı'nda Cadı Kral'ın ölmesi ve -Nazgûllerin ölü ruhlarını ayakta tutan tek nesne olan- Tek Yüzük'ün Hüküm Dağı'nda yok edilmesi ile birlikte diğer Nazgûller de dağılmıştır.
